δεύτερο δεδομένο: θέλω να λησμονήσω.
συμπέρασμα: μπορώ είτε να περιμένω την πάροδο του χρόνου είτε να επιδιώξω νέες έντονες εμπειρίες
πρώτο πρόβλημα: οι παλιές αναμνήσεις είναι πολύ έντονες για να διαγραφούν με μια παθητική προσμονή του χρόνου
συνέπεια: το πρώτο σκέλος του συμπεράσματος αναιρείται
δεύτερο πρόβλημα: το αίσθημα που έχουν αφήσει κατάλοιπο οι παλιές αναμνήσεις είναι πολύ σάπιο για να αφήσει οτιδήποτε το καινούριο να ανθίσει πάνω του
συνέπεια: το δεύτερο σκέλος του συμπεράσματος αναιρείται
Συμπέρασμα: δεν υπάρχει συμπέρασμα
συμπέρασμα: δεν μπορώ να ξεχάσω
συμπέρασμα:δεν υπάρχει χρόνος ή μάλλον για μένα ο χρόνος συνίσταται σε μια διαρκή ανακύκλωση-μια φαύλη ανανέωση που με εγκλωβίζει σ'ενα τοτε που θέλω να ξεχάσω αλλα δεν μπορω γιατί θα ξεχαστώ και γω. η αρνηση ή η διαγραφή του συνεπάγεται και τη δική μου άρνηση και διαγραφη
συμπέρασμα:δεν μπορώ να νιώσω την ένταση, δηλαδή κάποιο έντονο συναίσθημα να με κατακλύει και να με συνεπαίρνει πέρα από την ατέλειωτη απογοήτευση και απαθή οργή που φωλιάζουν μέσα μου
ενσταση: τα δεδομένα ένα και δύο αναγκαστικά αναιρούνται διότι ισχύουν για την βραχύχρονη μνήμη και συ είσαι καθηλωμένος στην μακρόχρονη μνήμη μου
συμπέρασμα ακυρο. συλλογισμός άτοπος. οχι πλήρως αναληθης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου