φως που αχνοφέγγει από μια χαραμάδα
φεγγάρι τρεμάμενο απ'τις σκιές τ'ανέμου
στην αγκαλιά ενός νεκρού
κερί που λιώνει και σβήνεται
στο έρεβος μέσα μου
σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού με βασανίζουν
παγιδευμένη στο ασυνείδητο
αρνούμαι να ξυπνήσω
για να μείνω στο σκοτάδι
που, σκιερό και κρύο, με θολώνει
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου