αυτές τις οδυνηρά άδειες μέρες, τις ανούσια κενές

αυτές τις εξοργιστικά ατέλειωτες ώρες

που αργοπεθαίνουν μέσα μου και με εξοντώνουν

το αίσθημα του να μην υπάρχεις

η αγωνία πως δεν υπήρξες ποτέ - ο φόβος της ανυπαρξίας

η προσδοκία της αναισθησίας

Αιωνιότητα

αιωνιότητα του πεπερασμένου μου νου

και το μόνο που μου αποκαλύπτει, μια άρνηση

ένα όχι

λευκές σελίδες να απλώνονται χαωτικά μπροστά μου